[1] Hic liber mandatorum Dei,
et lex quæ est in æternum :
omnes qui tenent eam pervenient ad vitam :
qui autem dereliquerunt eam, in mortem.
[2] Convertere, Jacob, et apprehende eam :
ambula per viam ad splendorem ejus contra lumen ejus.
[3] Ne tradas alteri gloriam tuam,
et dignitatem tuam genti alienæ.
[4] Beati sumus, Israël,
quia quæ Deo placent manifesta sunt nobis.

[5] Animæquior esto, populus Dei, memorabilis Israël :
[6] venundati estis gentibus non in perditionem :
sed propter quod in ira ad iracundiam provocastis Deum,
traditi estis adversariis.
[7] Exacerbastis enim eum qui fecit vos, Deum æternum,
immolantes dæmoniis, et non Deo.
[8] Obliti enim estis Deum qui nutrivit vos,
et contristastis nutricem vestram Jerusalem.
[9] Vidit enim iracundiam a Deo venientem vobis, et dixit :
Audite, confines Sion :
adduxit enim mihi Deus luctum magnum.
[10] Vidi enim captivitatem populi mei,
filiorum meorum et filiarum,
quam superduxit illis Æternus.
[11] Nutrivi enim illos cum jucunditate ;
dimisi autem illos cum fletu et luctu.
[12] Nemo gaudeat super me viduam et desolatam :
a multis derelicta sum propter peccata filiorum meorum,
quia declinaverunt a lege Dei.
[13] Justitias autem ipsius nescierunt,
nec ambulaverunt per vias mandatorum Dei,
neque per semitas veritatis ejus cum justitia ingressi sunt.
[14] Veniant confines Sion,
et memorentur captivitatem filiorum et filiarum mearum,
quam superduxit illis Æternus.
[15] Adduxit enim super illos gentem de longinquo,
gentem improbam, et alterius linguæ,
[16] qui non sunt reveriti senem,
neque puerorum miserti sunt,
et abduxerunt dilectos viduæ,
et a filiis unicam desolaverunt.
[17] Ego autem, quid possum adjuvare vos ?
[18] qui enim adduxit super vos mala,
ipse vos eripiet de manibus inimicorum vestrorum.
[19] Ambulate, filii, ambulate :
ego enim derelicta sum sola.
[20] Exui me stola pacis,
indui autem me sacco obsecrationis,
et clamabo ad Altissimum in diebus meis.
[21] Animæquiores estote, filii ; clamate ad Dominum,
et eripiet vos de manu principum inimicorum.
[22] Ego enim speravi in æternum salutem vestram,
et venit mihi gaudium a Sancto, super misericordia
quæ veniet vobis ab æterno salutari nostro.
[23] Emisi enim vos cum luctu et ploratu :
reducet autem vos mihi Dominus
cum gaudio et jucunditate in sempiternum.
[24] Sicut enim viderunt vicinæ Sion captivitatem vestram a Deo,
sic videbunt et in celeritate salutem vestram a Deo,
quæ superveniet vobis cum honore magno et splendore æterno.
[25] Filii, patienter sustinete iram quæ supervenit vobis :
persecutus est enim te inimicus tuus :
sed cito videbis perditionem ipsius,
et super cervices ipsius ascendes.
[26] Delicati mei ambulaverunt vias asperas :
ducti sunt enim ut grex direptus ab inimicis.
[27] Animæquiores estote, filii, et proclamate ad Dominum :
erit enim memoria vestra ab eo qui duxit vos.
[28] Sicut enim fuit sensus vester ut erraretis a Deo,
decies tantum iterum convertentes requiretis eum :
[29] qui enim induxit vobis mala,
ipse rursum adducet vobis sempiternam jucunditatem cum salute vestra.

[30] Animæquior esto, Jerusalem :
exhortatur enim te, qui te nominavit.
[31] Nocentes peribunt, qui te vexaverunt :
et qui gratulati sunt in tua ruina, punientur.
[32] Civitates quibus servierunt filii tui, punientur,
et quæ accepit filios tuos.
[33] Sicut enim gavisa est in tua ruina, et lætata est in casu tuo,
sic contristabitur in sua desolatione,
[34] et amputabitur exsultatio multitudinis ejus,
et gaudimonium ejus erit in luctum.
[35] Ignis enim superveniet ei ab Æterno in longiturnis diebus,
et habitabitur a dæmoniis in multitudine temporis.
[36] Circumspice, Jerusalem, ad orientem,
et vide jucunditatem a Deo tibi venientem.
[37] Ecce enim veniunt filii tui, quos dimisisti dispersos :
veniunt collecti ab oriente usque ad occidentem, in verbo Sancti,
gaudentes in honorem Dei.