Polyglot Reader

Biblia Vulgata
Tobiæ / Capitulum 14

[1] Et consummati sunt sermones Tobiæ. Et postquam illuminatus est Tobias, vixit annis quadraginta duobus, et vidit filios nepotum suorum[2] Completis itaque annis centum duobus, sepultus est honorifice in Ninive[3] Quinquaginta namque et sex annorum lumen oculorum amisit, sexagenarius vero recepit[4] Reliquum vero vitæ suæ in gaudio fuit, et cum bono profectu timoris Dei perrexit in pace[5] In hora autem mortis suæ vocavit ad se Tobiam filium suum, et septem juvenes filios ejus nepotes suos, dixitque eis : [6] Prope erit interitus Ninive : non enim excidit verbum Domini : et fratres nostri, qui dispersi sunt a terra Israël, revertentur ad eam[7] Omnis autem deserta terra ejus replebitur, et domus Dei, quæ in ea incensa est, iterum reædificabitur : ibique revertentur omnes timentes Deum[8] et relinquent gentes idola sua, et venient in Jerusalem, et inhabitabunt in ea : [9] et gaudebunt in ea omnes reges terræ, adorantes regem Israël[10] Audite ergo, filii mei, patrem vestrum : servite Domino in veritate, et inquirite ut faciatis quæ placita sunt illi : [11] et filiis vestris mandate ut faciant justitias et eleemosynas, ut sint memores Dei, et benedicant eum in omni tempore in veritate, et in tota virtute sua[12] Nunc ergo filii, audite me, et nolite manere hic : sed quacumque die sepelieritis matrem vestram circa me in uno sepulchro, ex eo dirigite gressus vestros ut exeatis hinc : [13] video enim quia iniquitas ejus finem dabit ei[14] Factum est autem post obitum matris suæ, Tobias abscessit ex Ninive cum uxore sua, et filiis, et filiorum filiis, et reversus est ad soceros suos : [15] invenitque eos incolumes in senectute bona : et curam eorum gessit, et ipse clausit oculos eorum : et omnem hæreditatem domus Raguelis ipse percepit : viditque quintam generationem, filios filiorum suorum[16] Et completis annis nonaginta novem in timore Domini, cum gaudio sepelierunt eum[17] Omnis autem cognatio ejus et omnis generatio ejus in bona vita et in sancta conversatione permansit, ita ut accepti essent tam Deo quam hominibus, et cunctis habitantibus in terra.