[1] Et factus est sermo Domini ad me, dicens : [2] Fili hominis, pone faciem tuam adversum montem Seir, et prophetabis de eo, et dices illi :

[3] Hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego ad te, mons Seir :
et extendam manum meam super te,
et dabo te desolatum atque desertum.
[4] Urbes tuas demoliar,
et tu desertus eris :
et scies quia ego Dominus.
[5] Eo quod fueris inimicus sempiternus,
et concluseris filios Israël in manus gladii
in tempore afflictionis eorum,
in tempore iniquitatis extremæ :
[6] propterea vivo ego, dicit Dominus Deus,
quoniam sanguini tradam te,
et sanguis te persequetur :
et cum sanguinem oderis,
sanguis persequetur te.
[7] Et dabo montem Seir desolatum atque desertum,
et auferam de eo euntem et redeuntem.
[8] Et implebo montes ejus occisorum suorum :
in collibus tuis, et in vallibus tuis atque in torrentibus,
interfecti gladio cadent.
[9] In solitudines sempiternas tradam te,
et civitates tuæ non habitabuntur :
et scietis quia ego Dominus Deus.
[10] Eo quod dixeris : Duæ gentes et duæ terræ meæ erunt,
et hæreditate possidebo eas,
cum Dominus esset ibi :
[11] propterea vivo ego, dicit Dominus Deus,
quia faciam juxta iram tuam, et secundum zelum tuum,
quem fecisti odio habens eos :
et notus efficiar per eos, cum te judicavero.
[12] Et scies quia ego Dominus audivi universa opprobria tua
quæ locutus es de montibus Israël, dicens :
Deserti nobis ad devorandum dati sunt.
[13] Et insurrexistis super me ore vestro,
et derogastis adversum me verba vestra :
ego audivi.
[14] Hæc dicit Dominus Deus :
Lætante universa terra,
in solitudinem te redigam :
[15] sicuti gavisus es super hæreditatem domus Israël
eo quod fuerit dissipata,
sic faciam tibi :
dissipatus eris, mons Seir, et Idumæa omnis :
et scient quia ego Dominus.