[1] Saulus autem adhuc spirans minarum et cædis in discipulos Domini, accessit ad principem sacerdotum, [2] et petiit ab eo epistolas in Damascum ad synagogas : ut si quos invenisset hujus viæ viros ac mulieres, vinctos perduceret in Jerusalem.

[3] Et cum iter faceret, contigit ut appropinquaret Damasco : et subito circumfulsit eum lux de cælo. [4] Et cadens in terram audivit vocem dicentem sibi : Saule, Saule, quid me persequeris ? [5] Qui dixit : Quis es, domine ? Et ille : Ego sum Jesus, quem tu persequeris : durum est tibi contra stimulum calcitrare. [6] Et tremens ac stupens dixit : Domine, quid me vis facere ? [7] Et Dominus ad eum : Surge, et ingredere civitatem, et ibi dicetur tibi quid te oporteat facere. Viri autem illi qui comitabantur cum eo, stabant stupefacti, audientes quidem vocem, neminem autem videntes. [8] Surrexit autem Saulus de terra, apertisque oculis nihil videbat. Ad manus autem illum trahentes, introduxerunt Damascum. [9] Et erat ibi tribus diebus non videns, et non manducavit, neque bibit.

[10] Erat autem quidam discipulus Damasci, nomine Ananias : et dixit ad illum in visu Dominus : Anania. At ille ait : Ecce ego, Domine. [11] Et Dominus ad eum : Surge, et vade in vicum qui vocatur Rectus : et quære in domo Judæ Saulum nomine Tarsensem : ecce enim orat. [12] (Et vidit virum Ananiam nomine, introëuntem, et imponentem sibi manus ut visum recipiat.) [13] Respondit autem Ananias : Domine, audivi a multis de viro hoc, quanta mala fecerit sanctis tuis in Jerusalem : [14] et hic habet potestatem a principibus sacerdotum alligandi omnes qui invocant nomen tuum. [15] Dixit autem ad eum Dominus : Vade, quoniam vas electionis est mihi iste, ut portet nomen meum coram gentibus, et regibus, et filiis Israël. [16] Ego enim ostendam illi quanta oporteat eum pro nomine meo pati.

[17] Et abiit Ananias, et introivit in domum : et imponens ei manus, dixit : Saule frater, Dominus misit me Jesus, qui apparuit tibi in via qua veniebas, ut videas, et implearis Spiritu Sancto. [18] Et confestim ceciderunt ab oculis ejus tamquam squamæ, et visum recepit : et surgens baptizatus est. [19] Et cum accepisset cibum, confortatus est.

Fuit autem cum discipulis qui erant Damasci per dies aliquot. [20] Et continuo in synagogis prædicabat Jesum, quoniam hic est Filius Dei. [21] Stupebant autem omnes qui audiebant, et dicebant : Nonne hic est qui expugnabat in Jerusalem eos qui invocabant nomen istud : et huc ad hoc venit, ut vinctos illos duceret ad principes sacerdotum ? [22] Saulus autem multo magis convalescebat, et confundebat Judæos qui habitabant Damasci, affirmans quoniam hic est Christus. [23] Cum autem implerentur dies multi, consilium fecerunt in unum Judæi ut eum interficerent. [24] Notæ autem factæ sunt Saulo insidiæ eorum. Custodiebant autem et portas die ac nocte, ut eum interficerent. [25] Accipientes autem eum discipuli nocte, per murum dimiserunt eum, submittentes in sporta.

[26] Cum autem venisset in Jerusalem, tentabat se jungere discipulis, et omnes timebant eum, non credentes quod esset discipulus. [27] Barnabas autem apprehensum illum duxit ad Apostolos : et narravit illis quomodo in via vidisset Dominum, et quia locutus est ei, et quomodo in Damasco fiducialiter egerit in nomine Jesu. [28] Et erat cum illis intrans et exiens in Jerusalem, et fiducialiter agens in nomine Domini. [29] Loquebatur quoque gentibus, et disputabat cum Græcis : illi autem quærebant occidere eum.

[30] Quod cum cognovissent fratres, deduxerunt eum Cæsaream, et dimiserunt Tarsum. [31] Ecclesia quidem per totam Judæam, et Galilæam, et Samariam habebat pacem, et ædificabatur ambulans in timore Domini, et consolatione Sancti Spiritus replebatur.

[32] Factum est autem, ut Petrus dum pertransiret universos, deveniret ad sanctos qui habitabant Lyddæ. [33] Invenit autem ibi hominem quemdam, nomine Æneam, ab annis octo jacentem in grabato, qui erat paralyticus. [34] Et ait illi Petrus : Ænea, sanat te Dominus Jesus Christus : surge, et sterne tibi. Et continuo surrexit. [35] Et viderunt eum omnes qui habitabant Lyddæ et Saronæ : qui conversi sunt ad Dominum.

[36] In Joppe autem fuit quædam discipula, nomine Tabitha, quæ interpretata dicitur Dorcas. Hæc erat plena operibus bonis et eleemosynis quas faciebat. [37] Factum est autem in diebus illis ut infirmata moreretur. Quam cum lavissent, posuerunt eam in cœnaculo. [38] Cum autem prope esset Lydda ad Joppen, discipuli, audientes quia Petrus esset in ea, miserunt duos viros ad eum, rogantes : Ne pigriteris venire ad nos. [39] Exsurgens autem Petrus, venit cum illis. Et cum advenisset, duxerunt illum in cœnaculum : et circumsteterunt illum omnes viduæ flentes, et ostendentes ei tunicas et vestes quas faciebat illis Dorcas. [40] Ejectis autem omnibus foras, Petrus ponens genua oravit : et conversus ad corpus, dixit : Tabitha, surge. At illa aperuit oculos suos : et viso Petro, resedit. [41] Dans autem illi manum, erexit eam. Et cum vocasset sanctos et viduas, assignavit eam vivam. [42] Notum autem factum est per universam Joppen : et crediderunt multi in Domino. [43] Factum est autem ut dies multos moraretur in Joppe, apud Simonem quemdam coriarium.