[1] Locutus est Dominus ad Moysen, dicens : [2] Loquere ad filios Israël, et dices ad eos : Cum ingressi fueritis terram habitationis vestræ, quam ego dabo vobis, [3] et feceritis oblationem Domino in holocaustum, aut victimam, vota solventes, vel sponte offerentes munera, aut in solemnitatibus vestris adolentes odorem suavitatis Domino, de bobus sive de ovibus : [4] offeret quicumque immolaverit victimam, sacrificium similæ, decimam partem ephi, conspersæ oleo, quod mensuram habebit quartam partem hin : [5] et vinum ad liba fundenda ejusdem mensuræ dabit in holocaustum sive in victimam. Per agnos singulos [6] et arietes erit sacrificium similæ duarum decimarum, quæ conspersa sit oleo tertiæ partis hin : [7] et vinum ad libamentum tertiæ partis ejusdem mensuræ offeret in odorem suavitatis Domino. [8] Quando vero de bobus feceris holocaustum aut hostiam, ut impleas votum vel pacificas victimas, [9] dabis per singulos boves similæ tres decimas conspersæ oleo, quod habeat medium mensuræ hin : [10] et vinum ad liba fundenda ejusdem mensuræ in oblationem suavissimi odoris Domino. [11] Sic facies [12] per singulos boves et arietis et agnos et hædos. [13] Tam indigenæ quam peregrini [14] eodem ritu offerent sacrificia. [15] Unum præceptum erit atque judicium tam vobis quam advenis terræ.

[16] Locutus est Dominus ad Moysen, dicens : [17] Loquere filiis Israël, et dices ad eos : [18] Cum veneritis in terram, quam dabo vobis, [19] et comederitis de panibus regionis illius, separabitis primitias Domino [20] de cibis vestris. Sicut de areis primitias separatis, [21] ita et de pulmentis dabitis primitiva Domino.

[22] Quod si per ignorantiam præterieritis quidquam horum, quæ locutus est Dominus ad Moysen, [23] et mandavit per eum ad vos, a die qua cœpit jubere et ultra, [24] oblitaque fuerit facere multitudo : offeret vitulum de armento, holocaustum in odorem suavissimum Domino, et sacrificum ejus ac liba, ut cæremoniæ postulant, hircumque pro peccato : [25] et rogabit sacerdos pro omni multitudine filiorum Israël, et dimittetur eis, quoniam non sponte peccaverunt, nihilominus offerentes incensum Domino pro se et pro peccato atque errore suo : [26] et dimittetur universæ plebi filiorum Israël, et advenis qui peregrinantur inter eos : quoniam culpa est omnis populi per ignorantiam. [27] Quod si anima una nesciens peccaverit, offeret capram anniculam pro peccato suo : [28] et deprecabitur pro ea sacerdos, quod inscia peccaverit coram Domino : impetrabitque ei veniam, et dimittetur illi. [29] Tam indigenis quam advenis una lex erit omnium, qui peccaverint ignorantes. [30] Anima vero, quæ per superbiam aliquid commiserit, sive civis sit ille, sive peregrinus (quoniam adversus Dominum rebellis fuit), peribit de populo suo : [31] verbum enim Domini contempsit, et præceptum illius fecit irritum : idcirco delebitur, et portabit iniquitatem suam.

[32] Factum est autem, cum essent filii Israël in solitudine, et invenissent hominem colligentem ligna in die sabbati, [33] obtulerunt eum Moysi et Aaron et universæ multitudini. [34] Qui recluserunt eum in carcerem, nescientes quid super eo facere deberent. [35] Dixitque Dominus ad Moysen : Morte moriatur homo iste : obruat eum lapidibus omnis turba extra castra. [36] Cumque eduxissent eum foras, obruerunt lapidibus, et mortuus est, sicut præceperat Dominus.

[37] Dixit quoque Dominus ad Moysen : [38] Loquere filiis Israël, et dices ad eos ut faciant sibi fimbrias per angulos palliorum, ponentes in eis vittas hyacinthinas : [39] quas cum viderint, recordentur omnium mandatorum Domini, nec sequantur cogitationes suas et oculos per res varias fornicantes, [40] sed magis memores præceptorum Domini faciant ea, sintque sancti Deo suo. [41] Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Ægypti, ut essem Deus vester.