[1] Dixitque Balaam ad Balac : Ædifica mihi hic septem aras, et para totidem vitulos, ejusdemque numeri arietes. [2] Cumque fecisset juxta sermonem Balaam, imposuerunt simul vitulum et arietem super aram. [3] Dixitque Balaam ad Balac : Sta paulisper juxta holocaustum tuum, donec vadam, si forte occurrat mihi Dominus, et quodcumque imperaverit, loquar tibi. [4] Cumque abiisset velociter, occurrit illi Deus. Locutusque ad eum Balaam : Septem, inquit, aras erexi, et imposui vitulum et arietem desuper. [5] Dominus autem posuit verbum in ore ejus, et ait : Revertere ad Balac, et hæc loqueris. [6] Reversus invenit stantem Balac juxta holocaustum suum, et omnes principes Moabitarum : [7] assumptaque parabola sua, dixit :

De Aram adduxit me Balac
rex Moabitarum, de montibus orientis :
Veni, inquit, et maledic Jacob ;
propera, et detestare Israël.
[8] Quomodo maledicam, cui non maledixit Deus ?
qua ratione detester, quem Dominus non detestatur ?
[9] De summis silicibus videbo eum,
et de collibus considerabo illum.
Populus solus habitabit,
et inter gentes non reputabitur.
[10] Quis dinumerare possit pulverem Jacob,
et nosse numerum stirpis Israël ?
Moriatur anima mea morte justorum,
et fiant novissima mea horum similia.

[11] Dixitque Balac ad Balaam : Quid est hoc quod agis ? ut malediceres inimicis meis vocavi te, et tu e contrario benedicis eis. [12] Cui ille respondit : Num aliud possum loqui, nisi quod jusserit Dominus ? [13] Dixit ergo Balac : Veni mecum in alterum locum unde partem Israël videas, et totum videre non possis : inde maledicito ei. [14] Cumque duxisset eum in locum sublimem, super verticem montis Phasga, ædificavit Balaam septem aras, et impositis supra vitulo atque ariete, [15] dixit ad Balac : Sta hic juxta holocaustum tuum, donec ego obvius pergam. [16] Cui cum Dominus occurrisset, posuissetque verbum in ore ejus, ait : Revertere ad Balac, et hæc loqueris ei. [17] Reversus invenit eum stantem juxta holocaustum suum, et principes Moabitarum cum eo. Ad quem Balac : Quid, inquit, locutus est Dominus ? [18] At ille, assumpta parabola sua, ait :

Sta, Balac, et ausculta ; audi, fili Sephor :
[19] non est Deus quasi homo, ut mentiatur,
nec ut filius hominis, ut mutetur.
Dixit ergo, et non faciet ?
locutus est, et non implebit ?
[20] Ad benedicendum adductus sum :
benedictionem prohibere non valeo.
[21] Non est idolum in Jacob,
nec videtur simulacrum in Israël.
Dominus Deus ejus cum eo est,
et clangor victoriæ regis in illo.
[22] Deus eduxit illum de Ægypto,
cujus fortitudo similis est rhinocerotis.
[23] Non est augurium in Jacob,
nec divinatio in Israël :
temporibus suis dicetur Jacob et Israëli quid operatus sit Deus.
[24] Ecce populus ut leæna consurget,
et quasi leo erigetur :
non accubabit donec devoret prædam,
et occisorum sanguinem bibat.

[25] Dixitque Balac ad Balaam : Nec maledicas ei, nec benedicas. [26] Et ille ait : Nonne dixi tibi quod quidquid mihi Deus imperaret, hoc facerem ? [27] Et ait Balac ad eum : Veni, et ducam te ad alium locum : si forte placeat Deo ut inde maledicas eis. [28] Cumque duxisset eum super verticem montis Phogor, qui respicit solitudinem, [29] dixit ei Balaam : Ædifica mihi hic septem aras, et para totidem vitulos, ejusdemque numeri arietes. [30] Fecit Balac ut Balaam dixerat : imposuitque vitulos et arietes per singulas aras.