[1] Et respondens Jesus, dixit iterum in parabolis eis, dicens : [2] Simile factum est regnum cælorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo. [3] Et misit servos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire. [4] Iterum misit alios servos, dicens : Dicite invitatis : Ecce prandium meum paravi, tauri mei et altilia occisa sunt, et omnia parata : venite ad nuptias. [5] Illi autem neglexerunt : et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam : [6] reliqui vero tenuerunt servos ejus, et contumeliis affectos occiderunt. [7] Rex autem cum audisset, iratus est : et missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos, et civitatem illorum succendit. [8] Tunc ait servis suis : Nuptiæ quidem paratæ sunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni : [9] ite ergo ad exitus viarum, et quoscumque inveneritis, vocate ad nuptias. [10] Et egressi servi ejus in vias, congregaverunt omnes quos invenerunt, malos et bonos : et impletæ sunt nuptiæ discumbentium. [11] Intravit autem rex ut videret discumbentes, et vidit ibi hominem non vestitum veste nuptiali. [12] Et ait illi : Amice, quomodo huc intrasti non habens vestem nuptialem ? At ille obmutuit. [13] Tunc dicit rex ministris : Ligatis manibus et pedibus ejus, mittite eum in tenebras exteriores : ibi erit fletus et stridor dentium. [14] Multi enim sunt vocati, pauci vero electi.

[15] Tunc abeuntes pharisæi, consilium inierunt ut caperent eum in sermone. [16] Et mittunt ei discipulos suos cum Herodianis, dicentes : Magister, scimus quia verax es, et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo : non enim respicis personam hominum : [17] dic ergo nobis quid tibi videtur, licet censum dare Cæsari, an non ? [18] Cognita autem Jesus nequitia eorum, ait : Quid me tentatis, hypocritæ ? [19] ostendite mihi numisma census. At illi obtulerunt ei denarium. [20] Et ait illis Jesus : Cujus est imago hæc, et superscriptio ? [21] Dicunt ei : Cæsaris. Tunc ait illis : Reddite ergo quæ sunt Cæsaris, Cæsari : et quæ sunt Dei, Deo. [22] Et audientes mirati sunt, et relicto eo abierunt.

[23] In illo die accesserunt ad eum sadducæi, qui dicunt non esse resurrectionem : et interrogaverunt eum, [24] dicentes : Magister, Moyses dixit : Si quis mortuus fuerit non habens filium, ut ducat frater ejus uxorem illius, et suscitet semen fratri suo. [25] Erant autem apud nos septem fratres : et primus, uxore ducta, defunctus est : et non habens semen, reliquit uxorem suam fratri suo. [26] Similiter secundus, et tertius usque ad septimum. [27] Novissime autem omnium et mulier defuncta est. [28] In resurrectione ergo cujus erit de septem uxor ? omnes enim habuerunt eam. [29] Respondens autem Jesus, ait illis : Erratis nescientes Scripturas, neque virtutem Dei. [30] In resurrectione enim neque nubent, neque nubentur : sed erunt sicut angeli Dei in cælo. [31] De resurrectione autem mortuorum non legistis quod dictum est a Deo dicente vobis : [32] Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob ? Non est Deus mortuorum, sed viventium. [33] Et audientes turbæ, mirabantur in doctrina ejus.

[34] Pharisæi autem audientes quod silentium imposuisset sadducæis, convenerunt in unum : [35] et interrogavit eum unus ex eis legis doctor, tentans eum : [36] Magister, quod est mandatum magnum in lege ? [37] Ait illi Jesus : Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et in tota anima tua, et in tota mente tua. [38] Hoc est maximum, et primum mandatum. [39] Secundum autem simile est huic : Diliges proximum tuum, sicut teipsum. [40] In his duobus mandatis universa lex pendet, et prophetæ.

[41] Congregatis autem pharisæis, interrogavit eos Jesus, [42] dicens : Quid vobis videtur de Christo ? cujus filius est ? Dicunt ei : David. [43] Ait illis : Quomodo ergo David in spiritu vocat eum Dominum, dicens : [44] Dixit Dominus Domino meo : Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum ? [45] Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius ejus est ? [46] Et nemo poterat ei respondere verbum : neque ausus fuit quisquam ex illa die eum amplius interrogare.