[1] Diligite justitiam, qui judicatis terram.
Sentite de Domino in bonitate,
et in simplicitate cordis quærite illum :
[2] quoniam invenitur ab his qui non tentant illum,
apparet autem eis qui fidem habent in illum.
[3] Perversæ enim cogitationes separant a Deo ;
probata autem virtus corripit insipientes.
[4] Quoniam in malevolam animam non introibit sapientia,
nec habitabit in corpore subdito peccatis.
[5] Spiritus enim sanctus disciplinæ effugiet fictum,
et auferet se a cogitationibus quæ sunt sine intellectu,
et corripietur a superveniente iniquitate.
[6] Benignus est enim spiritus sapientiæ,
et non liberabit maledicum a labiis suis :
quoniam renum illius testis est Deus,
et cordis illius scrutator est verus,
et linguæ ejus auditor.
[7] Quoniam spiritus Domini replevit orbem terrarum,
et hoc quod continet omnia, scientiam habet vocis.
[8] Propter hoc qui loquitur iniqua non potest latere,
nec præteriet illum corripiens judicium.
[9] In cogitationibus enim impii interrogatio erit ;
sermonum autem illius auditio ad Deum veniet,
ad correptionem iniquitatum illius.
[10] Quoniam auris zeli audit omnia,
et tumultus murmurationum non abscondetur.
[11] Custodite ergo vos a murmuratione quæ nihil prodest,
et a detractione parcite linguæ :
quoniam sermo obscurus in vacuum non ibit,
os autem quod mentitur occidit animam.

[12] Nolite zelare mortem in errore vitæ vestræ,
neque acquiratis perditionem in operibus manuum vestrarum.
[13] Quoniam Deus mortem non fecit,
nec lætatur in perditione vivorum.
[14] Creavit enim ut essent omnia,
et sanabiles fecit nationes orbis terrarum :
et non est in illis medicamentum exterminii,
nec inferorum regnum in terra.
[15] Justitia enim perpetua est, et immortalis.
[16] Impii autem manibus et verbis accersierunt illam,
et æstimantes illam amicam, defluxerunt ;
et sponsiones posuerunt ad illam,
quoniam digni sunt qui sint ex parte illius.