[1] Tunc stabunt justi in magna constantia
adversus eos qui se angustiaverunt,
et qui abstulerunt labores eorum.
[2] Videntes turbabuntur timore horribili,
et mirabuntur in subitatione insperatæ salutis ;
[3] dicentes intra se, pœnitentiam agentes,
et præ angustia spiritus gementes :
Hi sunt quos habuimus aliquando in derisum,
et in similitudinem improperii.
[4] Nos insensati, vitam illorum æstimabamus insaniam,
et finem illorum sine honore ;
[5] ecce quomodo computati sunt inter filios Dei,
et inter sanctos sors illorum est.
[6] Ergo erravimus a via veritatis,
et justitiæ lumen non luxit nobis,
et sol intelligentiæ non est ortus nobis.
[7] Lassati sumus in via iniquitatis et perditionis,
et ambulavimus vias difficiles :
viam autem Domini ignoravimus.
[8] Quid nobis profuit superbia ?
aut divitiarum jactantia quid contulit nobis ?
[9] Transierunt omnia illa tamquam umbra,
et tamquam nuntius percurrens,
[10] et tamquam navis quæ pertransit fluctuantem aquam,
cujus cum præterierit non est vestigium invenire,
neque semitam carinæ illius in fluctibus ;
[11] aut tamquam avis quæ transvolat in aëre,
cujus nullum invenitur argumentum itineris,
sed tantum sonitus alarum verberans levem ventum,
et scindens per vim itineris aërem :
commotis alis transvolavit,
et post hoc nullum signum invenitur itineris illius ;
[12] aut tamquam sagitta emissa in locum destinatum,
divisus aër continuo in se reclusus est,
ut ignoretur transitus illius :
[13] sic et nos nati continuo desivimus esse ;
et virtutis quidem nullum signum valuimus ostendere,
in malignitate autem nostra consumpti sumus.
[14] Talia dixerunt in inferno hi qui peccaverunt :
[15] quoniam spes impii tamquam lanugo est quæ a vento tollitur,
et tamquam spuma gracilis quæ a procella dispergitur,
et tamquam fumus qui a vento diffusus est,
et tamquam memoria hospitis unius diei prætereuntis.
[16] Justi autem in perpetuum vivent,
et apud Dominum est merces eorum,
et cogitatio illorum apud Altissimum.
[17] Ideo accipient regnum decoris,
et diadema speciei de manu Domini :
quoniam dextera sua teget eos,
et brachio sancto suo defendet illos.
[18] Accipiet armaturam zelus illius,
et armabit creaturam ad ultionem inimicorum.
[19] Induet pro thorace justitiam,
et accipiet pro galea judicium certum ;
[20] sumet scutum inexpugnabile æquitatem.
[21] Acuet autem duram iram in lanceam,
et pugnabit cum illo orbis terrarum contra insensatos.
[22] Ibunt directe emissiones fulgurum,
et tamquam a bene curvato arcu nubium exterminabuntur,
et ad certum locum insilient.
[23] Et a petrosa ira plenæ mittentur grandines ;
excandescet in illos aqua maris,
et flumina concurrent duriter.
[24] Contra illos stabit spiritus virtutis,
et tamquam turbo venti dividet illos ;
et ad eremum perducet omnem terram iniquitas illorum,
et malignitas evertet sedes potentium.