[1] Attingit ergo a fine usque ad finem fortiter,
et disponit omnia suaviter.

[2] Hanc amavi, et exquisivi a juventute mea,
et quæsivi sponsam mihi eam assumere,
et amator factus sum formæ illius.
[3] Generositatem illius glorificat,
contubernium habens Dei ;
sed et omnium Dominus dilexit illam.
[4] Doctrix enim est disciplinæ Dei,
et electrix operum illius.
[5] Et si divitiæ appetuntur in vita,
quid sapientia locupletius quæ operatur omnia ?
[6] Si autem sensus operatur,
quis horum quæ sunt magis quam illa est artifex ?
[7] Et si justitiam quis diligit,
labores hujus magnas habent virtutes :
sobrietatem enim et prudentiam docet,
et justitiam, et virtutem,
quibus utilius nihil est in vita hominibus.
[8] Et si multitudinem scientiæ desiderat quis,
scit præterita, et de futuris æstimat ;
scit versutias sermonum, et dissolutiones argumentorum ;
signa et monstra scit antequam fiant,
et eventus temporum et sæculorum.
[9] Proposui ergo hanc adducere mihi ad convivendum,
sciens quoniam mecum communicabit de bonis,
et erit allocutio cogitationis et tædii mei.
[10] Habebo propter hanc claritatem ad turbas,
et honorem apud seniores juvenis ;
[11] et acutus inveniar in judicio,
et in conspectu potentium admirabilis ero,
et facies principum mirabuntur me :
[12] tacentem me sustinebunt,
et loquentem me respicient,
et sermocinante me plura, manus ori suo imponent.
[13] Præterea habebo per hanc immortalitatem,
et memoriam æternam his qui post me futuri sunt relinquam.
[14] Disponam populos,
et nationes mihi erunt subditæ :
[15] timebunt me audientes reges horrendi.
In multitudine videbor bonus,
et in bello fortis.
[16] Intrans in domum meam, conquiescam cum illa :
non enim habet amaritudinem conversatio illius,
nec tædium convictus illius,
sed lætitiam et gaudium.
[17] Hæc cogitans apud me
et commemorans in corde meo,
quoniam immortalitas est in cognatione sapientiæ,
[18] et in amicitia illius delectatio bona,
et in operibus manuum illius honestas sine defectione,
et in certamine loquelæ illius sapientia,
et præclaritas in communicatione sermonum ipsius :
circuibam quærens, ut mihi illam assumerem.
[19] Puer autem eram ingeniosus,
et sortitus sum animam bonam.
[20] Et cum essem magis bonus,
veni ad corpus incoinquinatum.
[21] Et ut scivi quoniam aliter non possem esse continens, nisi Deus det ;
et hoc ipsum erat sapientiæ, scire cujus esset hoc donum :
adii Dominum, et deprecatus sum illum,
et dixi ex totis præcordiis meis :