[1] Parabolæ Salomonis, filii David, regis Israël,
[2] ad sciendam sapientiam et disciplinam ;
[3] ad intelligenda verba prudentiæ,
et suscipiendam eruditionem doctrinæ,
justitiam, et judicium, et æquitatem :
[4] ut detur parvulis astutia,
adolescenti scientia et intellectus.
[5] Audiens sapiens, sapientior erit,
et intelligens gubernacula possidebit.
[6] Animadvertet parabolam et interpretationem,
verba sapientum et ænigmata eorum.
[7] Timor Domini principium sapientiæ ;
sapientiam atque doctrinam stulti despiciunt.

[8] Audi, fili mi, disciplinam patris tui,
et ne dimittas legem matris tuæ :
[9] ut addatur gratia capiti tuo,
et torques collo tuo.
[10] Fili mi, si te lactaverint peccatores,
ne acquiescas eis.
[11] Si dixerint : Veni nobiscum, insidiemur sanguini ;
abscondamus tendiculas contra insontem frustra ;
[12] deglutiamus eum sicut infernus viventem,
et integrum quasi descendentem in lacum ;
[13] omnem pretiosam substantiam reperiemus ;
implebimus domos nostras spoliis :
[14] sortem mitte nobiscum,
marsupium unum sit omnium nostrum :
[15] fili mi, ne ambules cum eis ;
prohibe pedem tuum a semitis eorum :
[16] pedes enim illorum ad malum currunt,
et festinant ut effundant sanguinem.
[17] Frustra autem jacitur rete
ante oculos pennatorum.
[18] Ipsi quoque contra sanguinem suum insidiantur,
et moliuntur fraudes contra animas suas.
[19] Sic semitæ omnis avari :
animas possidentium rapiunt.

[20] Sapientia foris prædicat ;
in plateis dat vocem suam :
[21] in capite turbarum clamitat ;
in foribus portarum urbis profert verba sua, dicens :
[22] Usquequo, parvuli, diligitis infantiam,
et stulti ea quæ sibi sunt noxia cupient,
et imprudentes odibunt scientiam ?
[23] convertimini ad correptionem meam.
En proferam vobis spiritum meum,
et ostendam vobis verba mea.
[24] Quia vocavi, et renuistis ;
extendi manum meam, et non fuit qui aspiceret :
[25] despexistis omne consilium meum,
et increpationes meas neglexistis.
[26] Ego quoque in interitu vestro ridebo,
et subsannabo cum vobis id quod timebatis advenerit.
[27] Cum irruerit repentina calamitas,
et interitus quasi tempestas ingruerit ;
quando venerit super vos tribulatio et angustia :
[28] tunc invocabunt me, et non exaudiam ;
mane consurgent, et non invenient me :
[29] eo quod exosam habuerint disciplinam,
et timorem Domini non susceperint,
[30] nec acquieverint consilio meo,
et detraxerint universæ correptioni meæ.
[31] Comedent igitur fructus viæ suæ,
suisque consiliis saturabuntur.
[32] Aversio parvulorum interficiet eos,
et prosperitas stultorum perdet illos.
[33] Qui autem me audierit, absque terrore requiescet,
et abundantia perfruetur, timore malorum sublato.