[1] Melior est buccella sicca cum gaudio
quam domus plena victimis cum jurgio.
[2] Servus sapiens dominabitur filiis stultis,
et inter fratres hæreditatem dividet.
[3] Sicut igne probatur argentum et aurum camino,
ita corda probat Dominus.
[4] Malus obedit linguæ iniquæ,
et fallax obtemperat labiis mendacibus.
[5] Qui despicit pauperem exprobrat factori ejus,
et qui ruina lætatur alterius non erit impunitus.
[6] Corona senum filii filiorum,
et gloria filiorum patres eorum.
[7] Non decent stultum verba composita,
nec principem labium mentiens.
[8] Gemma gratissima exspectatio præstolantis ;
quocumque se vertit, prudenter intelligit.
[9] Qui celat delictum quærit amicitias ;
qui altero sermone repetit, separat fœderatos.
[10] Plus proficit correptio apud prudentem,
quam centum plagæ apud stultum.
[11] Semper jurgia quærit malus :
angelus autem crudelis mittetur contra eum.
[12] Expedit magis ursæ occurrere raptis fœtibus,
quam fatuo confidenti in stultitia sua.
[13] Qui reddit mala pro bonis,
non recedet malum de domo ejus.
[14] Qui dimittit aquam caput est jurgiorum,
et antequam patiatur contumeliam judicium deserit.

[15] Qui justificat impium, et qui condemnat justum,
abominabilis est uterque apud Deum.
[16] Quid prodest stulto habere divitias,
cum sapientiam emere non possit ?
Qui altum facit domum suam quærit ruinam,
et qui evitat discere incidet in mala.
[17] Omni tempore diligit qui amicus est,
et frater in angustiis comprobatur.
[18] Stultus homo plaudet manibus,
cum spoponderit pro amico suo.
[19] Qui meditatur discordias diligit rixas,
et qui exaltat ostium quærit ruinam.
[20] Qui perversi cordis est non inveniet bonum,
et qui vertit linguam incidet in malum.
[21] Natus est stultus in ignominiam suam ;
sed nec pater in fatuo lætabitur.
[22] Animus gaudens ætatem floridam facit ;
spiritus tristis exsiccat ossa.
[23] Munera de sinu impius accipit,
ut pervertat semitas judicii.
[24] In facie prudentis lucet sapientia ;
oculi stultorum in finibus terræ.
[25] Ira patris filius stultus,
et dolor matris quæ genuit eum.
[26] Non est bonum damnum inferre justo,
nec percutere principem qui recta judicat.
[27] Qui moderatur sermones suos doctus et prudens est,
et pretiosi spiritus vir eruditus.
[28] Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur,
et si compresserit labia sua, intelligens.