[1] Fili mi, si spoponderis pro amico tuo,
defixisti apud extraneum manum tuam :
[2] illaqueatus es verbis oris tui,
et captus propriis sermonibus.
[3] Fac ergo quod dico, fili mi, et temetipsum libera,
quia incidisti in manum proximi tui.
Discurre, festina, suscita amicum tuum.
[4] Ne dederis somnum oculis tuis,
nec dormitent palpebræ tuæ.
[5] Eruere quasi damula de manu,
et quasi avis de manu aucupis.

[6] Vade ad formicam, o piger,
et considera vias ejus, et disce sapientiam.
[7] Quæ cum non habeat ducem,
nec præceptorem, nec principem,
[8] parat in æstate cibum sibi,
et congregat in messe quod comedat.
[9] Usquequo, piger, dormies ?
quando consurges e somno tuo ?
[10] Paululum dormies, paululum dormitabis,
paululum conseres manus ut dormias ;
[11] et veniet tibi quasi viator egestas,
et pauperies quasi vir armatus.
Si vero impiger fueris, veniet ut fons messis tua,
et egestas longe fugiet a te.

[12] Homo apostata, vir inutilis, graditur ore perverso ;
[13] annuit oculis, terit pede, digito loquitur,
[14] pravo corde machinatur malum,
et omni tempore jurgia seminat.
[15] Huic extemplo veniet perditio sua,
et subito conteretur, nec habebit ultra medicinam.

[16] Sex sunt quæ odit Dominus,
et septimum detestatur anima ejus :
[17] oculos sublimes, linguam mendacem,
manus effundentes innoxium sanguinem,
[18] cor machinans cogitationes pessimas,
pedes veloces ad currendum in malum,
[19] proferentem mendacia testem fallacem,
et eum qui seminat inter fratres discordias.

[20] Conserva, fili mi, præcepta patris tui,
et ne dimittas legem matris tuæ.
[21] Liga ea in corde tuo jugiter,
et circumda gutturi tuo.
[22] Cum ambulaveris, gradiantur tecum ;
cum dormieris, custodiant te :
et evigilans loquere cum eis.
[23] Quia mandatum lucerna est, et lex lux,
et via vitæ increpatio disciplinæ :
[24] ut custodiant te a muliere mala,
et a blanda lingua extraneæ.
[25] Non concupiscat pulchritudinem ejus cor tuum,
nec capiaris nutibus illius :
[26] pretium enim scorti vix est unius panis,
mulier autem viri pretiosam animam capit.
[27] Numquid potest homo abscondere ignem in sinu suo,
ut vestimenta illius non ardeant ?
[28] aut ambulare super prunas,
ut non comburantur plantæ ejus ?
[29] sic qui ingreditur ad mulierem proximi sui,
non erit mundus cum tetigerit eam.
[30] Non grandis est culpa cum quis furatus fuerit :
furatur enim ut esurientem impleat animam ;
[31] deprehensus quoque reddet septuplum,
et omnem substantiam domus suæ tradet.
[32] Qui autem adulter est,
propter cordis inopiam perdet animam suam ;
[33] turpitudinem et ignominiam congregat sibi,
et opprobrium illius non delebitur :
[34] quia zelus et furor viri
non parcet in die vindictæ,
[35] nec acquiescet cujusquam precibus,
nec suscipiet pro redemptione dona plurima.