[1] Sapiens mulier ædificat domum suam ;
insipiens exstructam quoque manibus destruet.
[2] Ambulans recto itinere, et timens Deum,
despicitur ab eo qui infami graditur via.
[3] In ore stulti virga superbiæ ;
labia autem sapientium custodiunt eos.
[4] Ubi non sunt boves, præsepe vacuum est ;
ubi autem plurimæ segetes, ibi manifesta est fortitudo bovis.
[5] Testis fidelis non mentitur ;
profert autem mendacium dolosus testis.
[6] Quærit derisor sapientiam, et non invenit ;
doctrina prudentium facilis.
[7] Vade contra virum stultum,
et nescit labia prudentiæ.
[8] Sapientia callidi est intelligere viam suam,
et imprudentia stultorum errans.
[9] Stultus illudet peccatum,
et inter justos morabitur gratia.
[10] Cor quod novit amaritudinem animæ suæ,
in gaudio ejus non miscebitur extraneus.
[11] Domus impiorum delebitur :
tabernacula vero justorum germinabunt.
[12] Est via quæ videtur homini justa,
novissima autem ejus deducunt ad mortem.
[13] Risus dolore miscebitur,
et extrema gaudii luctus occupat.
[14] Viis suis replebitur stultus,
et super eum erit vir bonus.

[15] Innocens credit omni verbo ;
astutus considerat gressus suos.
Filio doloso nihil erit boni ;
servo autem sapienti prosperi erunt actus,
et dirigetur via ejus.
[16] Sapiens timet, et declinat a malo ;
stultus transilit, et confidit.
[17] Impatiens operabitur stultitiam,
et vir versutus odiosus est.
[18] Possidebunt parvuli stultitiam,
et exspectabunt astuti scientiam.
[19] Jacebunt mali ante bonos,
et impii ante portas justorum.
[20] Etiam proximo suo pauper odiosus erit :
amici vero divitum multi.
[21] Qui despicit proximum suum peccat ;
qui autem miseretur pauperis beatus erit.
Qui credit in Domino misericordiam diligit.
[22] Errant qui operantur malum ;
misericordia et veritas præparant bona.
[23] In omni opere erit abundantia ;
ubi autem verba sunt plurima, ibi frequenter egestas.
[24] Corona sapientium divitiæ eorum ;
fatuitas stultorum imprudentia.
[25] Liberat animas testis fidelis,
et profert mendacia versipellis.

[26] In timore Domini fiducia fortitudinis,
et filiis ejus erit spes.
[27] Timor Domini fons vitæ,
ut declinent a ruina mortis.
[28] In multitudine populi dignitas regis,
et in paucitate plebis ignominia principis.
[29] Qui patiens est multa gubernatur prudentia ;
qui autem impatiens est exaltat stultitiam suam.
[30] Vita carnium sanitas cordis ;
putredo ossium invidia.
[31] Qui calumniatur egentem exprobrat factori ejus ;
honorat autem eum qui miseretur pauperis.
[32] In malitia sua expelletur impius :
sperat autem justus in morte sua.
[33] In corde prudentis requiescit sapientia,
et indoctos quosque erudiet.
[34] Justitia elevat gentem ;
miseros autem facit populos peccatum.
[35] Acceptus est regi minister intelligens ;
iracundiam ejus inutilis sustinebit.