[1] In anno quo mortuus est rex Ozias, vidi Dominum sedentem super solium excelsum et elevatum ; et ea quæ sub ipso erant replebant templum. [2] Seraphim stabant super illud : sex alæ uni, et sex alæ alteri ; duabus velabant faciem ejus, et duabus velabant pedes ejus, et duabus volabant. [3] Et clamabant alter ad alterum, et dicebant : Sanctus, sanctus, sanctus Dominus, Deus exercituum ;plena est omnis terra gloria ejus. [4] Et commota sunt superliminaria cardinum a voce clamantis, et domus repleta est fumo. [5] Et dixi : Væ mihi, quia tacui,quia vir pollutus labiis ego sum,et in medio populi polluta labia habentis ego habito,et regem Dominum exercituum vidi oculis meis. [6] Et volavit ad me unus de seraphim, et in manu ejus calculus, quem forcipe tulerat de altari, [7] et tetigit os meum, et dixit : Ecce tetigit hoc labia tua,et auferetur iniquitas tua, et peccatum tuum mundabitur. [8] Et audivi vocem Domini dicentis : Quem mittam ?et quis ibit nobis ? Et dixi : Ecce ego, mitte me. [9] Et dixit : Vade, et dices populo huic :Audite audientes, et nolite intelligere ;et videte visionem, et nolite cognoscere.[10] Excæca cor populi hujus,et aures ejus aggrava,et oculos ejus claude :ne forte videat oculis suis,et auribus suis audiat,et corde suo intelligat,et convertatur, et sanem eum. [11] Et dixi : Usquequo, Domine ? Et dixit : Donec desolentur civitates absque habitatore,et domus sine homine,et terra relinquetur deserta.[12] Et longe faciet Dominus homines,et multiplicabitur quæ derelicta fuerat in medio terræ.[13] Et adhuc in ea decimatio,et convertetur, et erit in ostensionemsicut terebinthus, et sicut quercus quæ expandit ramos suos ;semen sanctum erit id quod steterit in ea.