[1] Qui vivet in æternum creavit omnia simul.
Deus solus justificabitur,
et manet invictus rex in æternum.
[2] Quis sufficit enarrare opera illius ?
[3] quis enim investigabit magnalia ejus ?
[4] virtutem autem magnitudinis ejus quis enuntiabit ?
aut quis adjiciet enarrare misericordiam ejus ?
[5] Non est minuere neque adjicere,
nec est invenire magnalia Dei.
[6] Cum consummaverit homo, tunc incipiet :
et cum quieverit, aporiabitur.
[7] Quid est homo ? et quæ est gratia illius ?
et quid bonum aut quid nequam illius ?
[8] Numerus dierum hominum, ut multum centum anni,
quasi gutta aquæ maris deputati sunt :
et sicut calculus arenæ, sic exigui anni in die ævi.
[9] Propter hoc patiens est Deus in illis,
et effundit super eos misericordiam suam.
[10] Vidit præsumptionem cordis eorum, quoniam mala est :
et cognovit subversionem illorum, quoniam nequam est.
[11] Ideo adimplevit propitiationem suam in illis,
et ostendit eis viam æquitatis.
[12] Miseratio hominis circa proximum suum :
misericordia autem Dei super omnem carnem.
[13] Qui misericordiam habet, docet et erudit
quasi pastor gregem suum.
[14] Miseretur excipientis doctrinam miserationis,
et qui festinat in judiciis ejus.

[15] Fili, in bonis non des querelam,
et in omni dato non des tristitiam verbi mali.
[16] Nonne ardorem refrigerabit ros ?
sic et verbum melius quam datum.
[17] Nonne ecce verbum super datum bonum ?
sed utraque cum homine justificato.
[18] Stultus acriter improperabit :
et datus indisciplinati tabescere facit oculos.
[19] Ante judicium para justitiam tibi,
et antequam loquaris, disce.
[20] Ante languorem adhibe medicinam :
et ante judicium interroga teipsum,
et in conspectu Dei invenies propitiationem.
[21] Ante languorem humilia te,
et in tempore infirmitatis ostende conversationem tuam.
[22] Non impediaris orare semper,
et ne verearis usque ad mortem justificari,
quoniam merces Dei manet in æternum.
[23] Ante orationem præpara animam tuam,
et noli esse quasi homo qui tentat Deum.
[24] Memento iræ in die consummationis,
et tempus retributionis in conversatione faciei.
[25] Memento paupertatis in tempore abundantiæ,
et necessitatum paupertatis in die divitiarum.
[26] A mane usque ad vesperam immutabitur tempus,
et hæc omnia citata in oculis Dei.
[27] Homo sapiens in omnibus metuet,
et in diebus delictorum attendet ab inertia.
[28] Omnis astutus agnoscit sapientiam,
et invenienti eam dabit confessionem.
[29] Sensati in verbis et ipsi sapienter egerunt,
et intellexerunt veritatem et justitiam,
et impluerunt proverbia et judicia.

[30] Post concupiscentias tuas non eas,
et a voluntate tua avertere.
[31] Si præstes animæ tuæ concupiscentias ejus,
faciat te in gaudium inimicis tuis.
[32] Ne oblecteris in turbis nec in modicis :
assidua enim est commissio illorum.
[33] Ne fueris mediocris in contentione ex fœnore,
et est tibi nihil in sacculo :
eris enim invidus vitæ tuæ.