[1] Post hæc surrexit Nathan,
propheta in diebus David.
[2] Et quasi adeps separatus a carne,
sic David a filiis Israël.
[3] Cum leonibus lusit quasi cum agnis,
et in ursis similiter fecit sicut in agnis ovium, in juventute sua.
[4] Numquid non occidit gigantem,
et abstulit opprobrium de gente ?
[5] In tollendo manum,
saxo fundæ dejecit exsultationem Goliæ :
[6] nam invocavit Dominum omnipotentem,
et dedit in dextera ejus tollere hominem fortem in bello,
et exaltare cornu gentis suæ.
[7] Sic in decem millibus glorificavit eum :
et laudavit eum in benedictionibus Domini,
in offerendo illi coronam gloriæ :
[8] contrivit enim inimicos undique,
et extirpavit Philisthiim contrarios usque in hodiernum diem :
contrivit cornu ipsorum usque in æternum.
[9] In omni opere dedit confessionem Sancto,
et Excelso in verbo gloriæ.
[10] De omni corde suo laudavit Dominum :
et dilexit Deum, qui fecit illum,
et dedit illi contra inimicos potentiam :
[11] et stare fecit cantores contra altare,
et in sono eorum dulces fecit modos.
[12] Et dedit in celebrationibus decus,
et ornavit tempora usque ad consummationem vitæ,
ut laudarent nomen sanctum Domini,
et amplificarent mane Dei sanctitatem.
[13] Dominus purgavit peccata ipsius,
et exaltavit in æternum cornu ejus :
et dedit illi testamentum regni,
et sedem gloriæ in Israël.

[14] Post ipsum surrexit filius sensatus,
et propter illum dejecit omnem potentiam inimicorum.
[15] Salomon imperavit in diebus pacis,
cui subjecit Deus omnes hostes,
ut conderet domum in nomine suo,
et pararet sanctitatem in sempiternum.
Quemadmodum eruditus es in juventute tua,
[16] et impletus es, quasi flumen, sapientia,
et terram retexit anima tua.
[17] Et replesti in comparationibus ænigmata :
ad insulas longe divulgatum est nomen tuum,
et dilectus es in pace tua.
[18] In cantilenis, et proverbiis,
et comparationibus, et interpretationibus, miratæ sunt terræ :
[19] et in nomine Domini Dei,
cui est cognomen Deus Israël.
[20] Collegisti quasi auricalcum aurum,
et ut plumbum complesti argentum :
[21] et inclinasti femora tua mulieribus :
potestatem habuisti in corpore tuo.
[22] Dedisti maculam in gloria tua,
et profanasti semen tuum,
inducere iracundiam ad liberos tuos,
et incitari stultitiam tuam :
[23] ut faceres imperium bipartitum,
et ex Ephraim imperare imperium durum.
[24] Deus autem non derelinquet misericordiam suam :
et non corrumpet, nec delebit opera sua,
neque perdet a stirpe nepotes electi sui,
et semen ejus qui diligit Dominum non corrumpet.
[25] Dedit autem reliquum Jacob,
et David de ipsa stirpe.
[26] Et finem habuit Salomon cum patribus suis.

[27] Et dereliquit post se de semine suo, gentis stultitiam,
[28] et imminutum a prudentia, Roboam,
qui avertit gentem consilio suo :
[29] et Jeroboam filium Nabat, qui peccare fecit Israël,
et dedit viam peccandi Ephraim :
et plurima redundaverunt peccata ipsorum.
[30] Valde averterunt illos a terra sua.
[31] Et quæsivit omnes nequitias,
usque dum perveniret ad illos defensio,
et ab omnibus peccatis liberavit eos.