[1] Et surrexit Elias propheta quasi ignis,
et verbum ipsius quasi facula ardebat.
[2] Qui induxit in illos famem :
et irritantes illum invidia sua pauci facti sunt :
non enim poterant sustinere præcepta Domini.
[3] Verbo Domini continuit cælum,
et dejecit de cælo ignem ter.
[4] Sic amplificatus est Elias in mirabilibus suis.
Et quis potest similiter sic gloriari tibi ?
[5] qui sustulisti mortuum ab inferis de sorte mortis,
in verbo Domini Dei :
[6] qui dejecisti reges ad pernicem,
et confregisti facile potentiam ipsorum,
et gloriosos de lecto suo :
[7] qui audis in Sina judicium,
et in Horeb judicia defensionis :
[8] qui ungis reges ad pœnitentiam,
et prophetas facis successores post te :
[9] qui receptus es in turbine ignis,
in curru equorum igneorum :
[10] qui scriptus es in judiciis temporum,
lenire iracundiam Domini,
conciliare cor patris ad filium,
et restituere tribus Jacob.
[11] Beati sunt qui te viderunt,
et in amicitia tua decorati sunt.
[12] Nam nos vita vivimus tantum :
post mortem autem non erit tale nomen nostrum.

[13] Elias quidem in turbine tectus est,
et in Eliseo completus est spiritus ejus :
in diebus suis non pertimuit principem,
et potentia nemo vicit illum :
[14] nec superavit illum verbum aliquod,
et mortuum prophetavit corpus ejus.
[15] In vita sua fecit monstra,
et in morte mirabilia operatus est.

[16] In omnibus istis non pœnituit populus,
et non recesserunt a peccatis suis,
usque dum ejecti sunt de terra sua,
et dispersi sunt in omnem terram :
[17] et relicta est gens perpauca,
et princeps in domo David.
[18] Quidam ipsorum fecerunt quod placeret Deo :
alii autem multa commiserunt peccata.
[19] Ezechias munivit civitatem suam,
et induxit in medium ipsius aquam :
et fodit ferro rupem,
et ædificavit ad aquam puteum.
[20] In diebus ipsius ascendit Sennacherib,
et misit Rabsacen, et sustulit manum suam contra illos :
et extulit manum suam in Sion,
et superbus factus est potentia sua.
[21] Tunc mota sunt corda et manus ipsorum :
et doluerunt quasi parturientes mulieres.
[22] Et invocaverunt Dominum misericordem,
et expandentes manus suas extulerunt ad cælum :
et Sanctus, Dominus Deus, audivit cito vocem ipsorum.
[23] Non est commemoratus peccatorum illorum,
neque dedit illos inimicis suis :
sed purgavit eos in manu Isaiæ sancti prophetæ.
[24] Dejecit castra Assyriorum,
et contrivit illos angelus Domini :
[25] nam fecit Ezechias quod placuit Deo,
et fortiter ivit in via David patris sui,
quam mandavit illi Isaias, propheta magnus,
et fidelis in conspectu Dei.
[26] In diebus ipsius retro rediit sol,
et addidit regi vitam.
[27] Spiritu magno vidit ultima,
et consolatus est lugentes in Sion
usque in sempiternum.
[28] Ostendit futura,
et abscondita antequam evenirent.