[1] Homo natus de muliere, brevi vivens tempore,
repletur multis miseriis.
[2] Qui quasi flos egreditur et conteritur,
et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.
[3] Et dignum ducis super hujuscemodi aperire oculos tuos,
et adducere eum tecum in judicium ?
[4] Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine ?
nonne tu qui solus es ?
[5] Breves dies hominis sunt :
numerus mensium ejus apud te est :
constituisti terminos ejus, qui præteriri non poterunt.
[6] Recede paululum ab eo, ut quiescat,
donec optata veniat, sicut mercenarii, dies ejus.
[7] Lignum habet spem :
si præcisum fuerit, rursum virescit,
et rami ejus pullulant.
[8] Si senuerit in terra radix ejus,
et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,
[9] ad odorem aquæ germinabit,
et faciet comam, quasi cum primum plantatum est.
[10] Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus,
atque consumptus, ubi, quæso, est ?
[11] Quomodo si recedant aquæ de mari,
et fluvius vacuefactus arescat :
[12] sic homo, cum dormierit, non resurget :
donec atteratur cælum, non evigilabit,
nec consurget de somno suo.
[13] Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me,
et abscondas me donec pertranseat furor tuus,
et constituas mihi tempus in quo recorderis mei ?
[14] Putasne mortuus homo rursum vivat ?
cunctis diebus quibus nunc milito, expecto
donec veniat immutatio mea.
[15] Vocabis me, et ego respondebo tibi :
operi manuum tuarum porriges dexteram.
[16] Tu quidem gressus meos dinumerasti :
sed parce peccatis meis.
[17] Signasti quasi in sacculo delicta mea,
sed curasti iniquitatem meam.
[18] Mons cadens defluit,
et saxum transfertur de loco suo :
[19] lapides excavant aquæ,
et alluvione paulatim terra consumitur :
et hominem ergo similiter perdes.
[20] Roborasti eum paululum, ut in perpetuum transiret :
immutabis faciem ejus, et emittes eum.
[21] Sive nobiles fuerint filii ejus,
sive ignobiles, non intelliget.
[22] Attamen caro ejus, dum vivet, dolebit,
et anima illius super semetipso lugebit.