[1] Respondens autem Job, dixit :

[2] Utinam appenderentur peccata mea quibus iram merui,
et calamitas quam patior, in statera !
[3] Quasi arena maris hæc gravior appareret ;
unde et verba mea dolore sunt plena :
[4] quia sagittæ Domini in me sunt,
quarum indignatio ebibit spiritum meum ;
et terrores Domini militant contra me.
[5] Numquid rugiet onager cum habuerit herbam ?
aut mugiet bos cum ante præsepe plenum steterit ?
[6] aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum ?
aut potest aliquis gustare quod gustatum affert mortem ?
[7] Quæ prius nolebat tangere anima mea,
nunc, præ angustia, cibi mei sunt.
[8] Quis det ut veniat petitio mea,
et quod expecto tribuat mihi Deus ?
[9] et qui cœpit, ipse me conterat ;
solvat manum suam, et succidat me ?
[10] Et hæc mihi sit consolatio, ut affligens me dolore, non parcat,
nec contradicam sermonibus Sancti.
[11] Quæ est enim fortitudo mea, ut sustineam ?
aut quis finis meus, ut patienter agam ?
[12] Nec fortitudo lapidum fortitudo mea,
nec caro mea ænea est.
[13] Ecce non est auxilium mihi in me,
et necessarii quoque mei recesserunt a me.
[14] Qui tollit ab amico suo misericordiam,
timorem Domini derelinquit.
[15] Fratres mei præterierunt me,
sicut torrens qui raptim transit in convallibus.
[16] Qui timent pruinam,
irruet super eos nix.
[17] Tempore quo fuerint dissipati, peribunt ;
et ut incaluerit, solventur de loco suo.
[18] Involutæ sunt semitæ gressuum eorum ;
ambulabunt in vacuum, et peribunt.
[19] Considerate semitas Thema, itinera Saba,
et expectate paulisper.
[20] Confusi sunt, quia speravi :
venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt.
[21] Nunc venistis ;
et modo videntes plagam meam, timetis.
[22] Numquid dixi : Afferte mihi,
et de substantia vestra donate mihi ?
[23] vel : Liberate me de manu hostis,
et de manu robustorum eruite me ?
[24] Docete me, et ego tacebo :
et si quid forte ignoravi, instruite me.
[25] Quare detraxistis sermonibus veritatis,
cum e vobis nullus sit qui possit arguere me ?
[26] Ad increpandum tantum eloquia concinnatis,
et in ventum verba profertis.
[27] Super pupillum irruitis,
et subvertere nitimini amicum vestrum.
[28] Verumtamen quod cœpistis explete :
præbete aurem, et videte an mentiar.
[29] Respondete, obsecro, absque contentione ;
et loquentes id quod justum est, judicate.
[30] Et non invenietis in lingua mea iniquitatem,
nec in faucibus meis stultitia personabit.