[1] Super hoc expavit cor meum,
et emotum est de loco suo.
[2] Audite auditionem in terrore vocis ejus,
et sonum de ore illius procedentem.
[3] Subter omnes cælos ipse considerat,
et lumen illius super terminos terræ.
[4] Post eum rugiet sonitus ;
tonabit voce magnitudinis suæ :
et non investigabitur, cum audita fuerit vox ejus.
[5] Tonabit Deus in voce sua mirabiliter,
qui facit magna et inscrutabilia ;
[6] qui præcipit nivi ut descendat in terram,
et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suæ ;
[7] qui in manu omnium hominum signat,
ut noverint singuli opera sua.
[8] Ingredietur bestia latibulum,
et in antro suo morabitur.
[9] Ab interioribus egredietur tempestas,
et ab Arcturo frigus.
[10] Flante Deo, concrescit gelu,
et rursum latissimæ funduntur aquæ.
[11] Frumentum desiderat nubes,
et nubes spargunt lumen suum.
[12] Quæ lustrant per circuitum,
quocumque eas voluntas gubernantis duxerit,
ad omne quod præceperit illis super faciem orbis terrarum :
[13] sive in una tribu, sive in terra sua,
sive in quocumque loco misericordiæ suæ
eas jusserit inveniri.
[14] Ausculta hæc, Job :
sta, et considera mirabilia Dei.
[15] Numquid scis quando præceperit Deus pluviis,
ut ostenderent lucem nubium ejus ?
[16] Numquid nosti semitas nubium magnas,
et perfectas scientias ?
[17] Nonne vestimenta tua calida sunt,
cum perflata fuerit terra austro ?
[18] Tu forsitan cum eo fabricatus es cælos,
qui solidissimi quasi ære fusi sunt.
[19] Ostende nobis quid dicamus illi :
nos quippe involvimur tenebris.
[20] Quis narrabit ei quæ loquor ?
etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
[21] At nunc non vident lucem :
subito aër cogetur in nubes,
et ventus transiens fugabit eas.
[22] Ab aquilone aurum venit,
et ad Deum formidolosa laudatio.
[23] Digne eum invenire non possumus :
magnus fortitudine, et judicio, et justitia :
et enarrari non potest.
[24] Ideo timebunt eum viri,
et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes.