[1] Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit :

[2] Si cœperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies ;
sed conceptum sermonem tenere quis poterit ?
[3] Ecce docuisti multos,
et manus lassas roborasti ;
[4] vacillantes confirmaverunt sermones tui,
et genua trementia confortasti.
[5] Nunc autem venit super te plaga, et defecisti ;
tetigit te, et conturbatus es.
[6] Ubi est timor tuus, fortitudo tua,
patientia tua, et perfectio viarum tuarum ?
[7] Recordare, obsecro te, quis umquam innocens periit ?
aut quando recti deleti sunt ?
[8] Quin potius vidi eos qui operantur iniquitatem,
et seminant dolores, et metunt eos,
[9] flante Deo perisse,
et spiritu iræ ejus esse consumptos.
[10] Rugitus leonis, et vox leænæ,
et dentes catulorum leonum contriti sunt.
[11] Tigris periit, eo quod non haberet prædam,
et catuli leonis dissipati sunt.
[12] Porro ad me dictum est verbum absconditum,
et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri ejus.
[13] In horrore visionis nocturnæ,
quando solet sopor occupare homines,
[14] pavor tenuit me, et tremor,
et omnia ossa mea perterrita sunt ;
[15] et cum spiritus, me præsente, transiret,
inhorruerunt pili carnis meæ.
[16] Stetit quidam, cujus non agnoscebam vultum,
imago coram oculis meis,
et vocem quasi auræ lenis audivi.
[17] Numquid homo, Dei comparatione, justificabitur ?
aut factore suo purior erit vir ?
[18] Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles,
et in angelis suis reperit pravitatem ;
[19] quanto magis hi qui habitant domos luteas,
qui terrenum habent fundamentum,
consumentur velut a tinea ?
[20] De mane usque ad vesperam succidentur ;
et quia nullus intelligit, in æternum peribunt.
[21] Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis ;
morientur, et non in sapientia.