[1] Nunc autem derident me juniores tempore,
quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei :
[2] quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo,
et vita ipsa putabantur indigni :
[3] egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine,
squallentes calamitate et miseria.
[4] Et mandebant herbas, et arborum cortices,
et radix juniperorum erat cibus eorum :
[5] qui de convallibus ista rapientes,
cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
[6] In desertis habitabant torrentium,
et in cavernis terræ, vel super glaream :
[7] qui inter hujuscemodi lætabantur,
et esse sub sentibus delicias computabant :
[8] filii stultorum et ignobilium,
et in terra penitus non parentes.
[9] Nunc in eorum canticum versus sum,
et factus sum eis in proverbium.
[10] Abominantur me, et longe fugiunt a me,
et faciem meam conspuere non verentur.
[11] Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me,
et frenum posuit in os meum.
[12] Ad dexteram orientis calamitates meæ illico surrexerunt :
pedes meos subverterunt,
et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
[13] Dissipaverunt itinera mea ;
insidiati sunt mihi, et prævaluerunt :
et non fuit qui ferret auxilium.
[14] Quasi rupto muro, et aperta janua, irruerunt super me,
et ad meas miserias devoluti sunt.
[15] Redactus sum in nihilum :
abstulisti quasi ventus desiderium meum,
et velut nubes pertransiit salus mea.
[16] Nunc autem in memetipso marcescit anima mea,
et possident me dies afflictionis.
[17] Nocte os meum perforatur doloribus,
et qui me comedunt, non dormiunt.
[18] In multitudine eorum consumitur vestimentum meum,
et quasi capitio tunicæ succinxerunt me.
[19] Comparatus sum luto,
et assimilatus sum favillæ et cineri.
[20] Clamo ad te, et non exaudis me :
sto, et non respicis me.
[21] Mutatus es mihi in crudelem,
et in duritia manus tuæ adversaris mihi.
[22] Elevasti me, et quasi super ventum ponens ;
elisisti me valide.
[23] Scio quia morti trades me,
ubi constituta est domus omni viventi.
[24] Verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam :
et si corruerint, ipse salvabis.
[25] Flebam quondam super eo qui afflictus erat,
et compatiebatur anima mea pauperi.
[26] Expectabam bona, et venerunt mihi mala :
præstolabar lucem, et eruperunt tenebræ.
[27] Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie :
prævenerunt me dies afflictionis.
[28] Mœrens incedebam sine furore ;
consurgens, in turba clamabam.
[29] Frater fui draconum,
et socius struthionum.
[30] Cutis mea denigrata est super me,
et ossa mea aruerunt præ caumate.
[31] Versa est in luctum cithara mea,
et organum meum in vocem flentium.