[1] Igitur Eliu hæc rursum locutus est :

[2] Numquid æqua tibi videtur tua cogitatio,
ut diceres : Justior sum Deo ?
[3] Dixisti enim : Non tibi placet quod rectum est :
vel quid tibi proderit, si ego peccavero ?
[4] Itaque ego respondebo sermonibus tuis,
et amicis tuis tecum.
[5] Suspice cælum, et intuere :
et contemplare æthera quod altior te sit.
[6] Si peccaveris, quid ei nocebis ?
et si multiplicatæ fuerint iniquitates tuæ, quid facies contra eum ?
[7] Porro si juste egeris, quid donabis ei ?
aut quid de manu tua accipiet ?
[8] Homini qui similis tui est, nocebit impietas tua :
et filium hominis adjuvabit justitia tua.
[9] Propter multitudinem calumniatorum clamabunt,
et ejulabunt propter vim brachii tyrannorum.
[10] Et non dixit : Ubi est Deus qui fecit me,
qui dedit carmina in nocte ;
[11] qui docet nos super jumenta terræ,
et super volucres cæli erudit nos ?
[12] Ibi clamabunt, et non exaudiet,
propter superbiam malorum.
[13] Non ergo frustra audiet Deus,
et Omnipotens causas singulorum intuebitur.
[14] Etiam cum dixeris : Non considerat :
judicare coram illo, et expecta eum.
[15] Nunc enim non infert furorem suum,
nec ulciscitur scelus valde.
[16] Ergo Job frustra aperit os suum,
et absque scientia verba multiplicat.