[1] Ipsi David.

Benedic, anima mea, Domino :
Domine Deus meus, magnificatus es vehementer.
Confessionem et decorem induisti,
[2] amictus lumine sicut vestimento.
Extendens cælum sicut pellem,
[3] qui tegis aquis superiora ejus :
qui ponis nubem ascensum tuum ;
qui ambulas super pennas ventorum :
[4] qui facis angelos tuos spiritus,
et ministros tuos ignem urentem.
[5] Qui fundasti terram super stabilitatem suam :
non inclinabitur in sæculum sæculi.
[6] Abyssus sicut vestimentum amictus ejus ;
super montes stabunt aquæ.
[7] Ab increpatione tua fugient ;
a voce tonitrui tui formidabunt.
[8] Ascendunt montes, et descendunt campi,
in locum quem fundasti eis.
[9] Terminum posuisti quem non transgredientur,
neque convertentur operire terram.
[10] Qui emittis fontes in convallibus ;
inter medium montium pertransibunt aquæ.
[11] Potabunt omnes bestiæ agri ;
expectabunt onagri in siti sua.
[12] Super ea volucres cæli habitabunt ;
de medio petrarum dabunt voces.
[13] Rigans montes de superioribus suis ;
de fructu operum tuorum satiabitur terra :
[14] producens fœnum jumentis,
et herbam servituti hominum,
ut educas panem de terra,
[15] et vinum lætificet cor hominis :
ut exhilaret faciem in oleo,
et panis cor hominis confirmet.
[16] Saturabuntur ligna campi,
et cedri Libani quas plantavit :
[17] illic passeres nidificabunt :
herodii domus dux est eorum.
[18] Montes excelsi cervis ;
petra refugium herinaciis.
[19] Fecit lunam in tempora ;
sol cognovit occasum suum.
[20] Posuisti tenebras, et facta est nox ;
in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ :
[21] catuli leonum rugientes ut rapiant,
et quærant a Deo escam sibi.
[22] Ortus est sol, et congregati sunt,
et in cubilibus suis collocabuntur.
[23] Exibit homo ad opus suum,
et ad operationem suam usque ad vesperum.
[24] Quam magnificata sunt opera tua, Domine !
omnia in sapientia fecisti ;
impleta est terra possessione tua.
[25] Hoc mare magnum et spatiosum manibus ;
illic reptilia quorum non est numerus :
animalia pusilla cum magnis.
[26] Illic naves pertransibunt ;
draco iste quem formasti ad illudendum ei.
[27] Omnia a te expectant
ut des illis escam in tempore.
[28] Dante te illis, colligent ;
aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
[29] Avertente autem te faciem, turbabuntur ;
auferes spiritum eorum, et deficient,
et in pulverem suum revertentur.
[30] Emittes spiritum tuum, et creabuntur,
et renovabis faciem terræ.
[31] Sit gloria Domini in sæculum ;
lætabitur Dominus in operibus suis.
[32] Qui respicit terram, et facit eam tremere ;
qui tangit montes, et fumigant.
[33] Cantabo Domino in vita mea ;
psallam Deo meo quamdiu sum.
[34] Jucundum sit ei eloquium meum ;
ego vero delectabor in Domino.
[35] Deficiant peccatores a terra,
et iniqui, ita ut non sint.
Benedic, anima mea, Domino.