[1] In finem, pro his qui immutabuntur, in tituli inscriptionem ipsi David, in doctrinam, [2] cum succendit Mesopotamiam Syriæ et Sobal, et convertit Joab, et percussit Idumæam in valle Salinarum duodecim millia.

[3] Deus, repulisti nos, et destruxisti nos ;
iratus es, et misertus es nobis.
[4] Commovisti terram, et conturbasti eam ;
sana contritiones ejus, quia commota est.
[5] Ostendisti populo tuo dura ;
potasti nos vino compunctionis.
[6] Dedisti metuentibus te significationem,
ut fugiant a facie arcus ;
ut liberentur dilecti tui.
[7] Salvum fac dextera tua, et exaudi me.
[8] Deus locutus est in sancto suo :
lætabor, et partibor Sichimam ;
et convallem tabernaculorum metibor.
[9] Meus est Galaad, et meus est Manasses ;
et Ephraim fortitudo capitis mei.
Juda rex meus ;
[10] Moab olla spei meæ.
In Idumæam extendam calceamentum meum :
mihi alienigenæ subditi sunt.
[11] Quis deducet me in civitatem munitam ?
quis deducet me usque in Idumæam ?
[12] nonne tu, Deus, qui repulisti nos ?
et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris ?
[13] Da nobis auxilium de tribulatione,
quia vana salus hominis.
[14] In Deo faciemus virtutem ;
et ipse ad nihilum deducet tribulantes nos.