[1] In finem. Psalmus David.

[2] Cæli enarrant gloriam Dei,
et opera manuum ejus annuntiat firmamentum.
[3] Dies diei eructat verbum,
et nox nocti indicat scientiam.
[4] Non sunt loquelæ, neque sermones,
quorum non audiantur voces eorum.
[5] In omnem terram exivit sonus eorum,
et in fines orbis terræ verba eorum.
[6] In sole posuit tabernaculum suum ;
et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo.
Exsultavit ut gigas ad currendam viam ;
[7] a summo cælo egressio ejus.
Et occursus ejus usque ad summum ejus ;
nec est qui se abscondat a calore ejus.
[8] Lex Domini immaculata, convertens animas ;
testimonium Domini fidele, sapientiam præstans parvulis.
[9] Justitiæ Domini rectæ, lætificantes corda ;
præceptum Domini lucidum, illuminans oculos.
[10] Timor Domini sanctus, permanens in sæculum sæculi ;
judicia Domini vera, justificata in semetipsa,
[11] desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum,
et dulciora super mel et favum.
[12] Etenim servus tuus custodit ea ;
in custodiendis illis retributio multa.
[13] Delicta quis intelligit ?
ab occultis meis munda me ;
[14] et ab alienis parce servo tuo.
Si mei non fuerint dominati, tunc immaculatus ero,
et emundabor a delicto maximo.
[15] Et erunt ut complaceant eloquia oris mei,
et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper.
Domine, adjutor meus, et redemptor meus.