[1] In finem, in carminibus. Intellectus David.

[2] Exaudi, Deus, orationem meam,
et ne despexeris deprecationem meam :
[3] intende mihi, et exaudi me.
Contristatus sum in exercitatione mea,
et conturbatus sum
[4] a voce inimici, et a tribulatione peccatoris.
Quoniam declinaverunt in me iniquitates,
et in ira molesti erant mihi.
[5] Cor meum conturbatum est in me,
et formido mortis cecidit super me.
[6] Timor et tremor venerunt super me,
et contexerunt me tenebræ.
[7] Et dixi : Quis dabit mihi pennas sicut columbæ,
et volabo, et requiescam ?
[8] Ecce elongavi fugiens,
et mansi in solitudine.
[9] Exspectabam eum qui salvum me fecit
a pusillanimitate spiritus, et tempestate.
[10] Præcipita, Domine ; divide linguas eorum :
quoniam vidi iniquitatem et contradictionem in civitate.
[11] Die ac nocte circumdabit eam super muros ejus iniquitas ;
et labor in medio ejus,
[12] et injustitia :
et non defecit de plateis ejus usura et dolus.
[13] Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi,
sustinuissem utique.
Et si is qui oderat me super me magna locutus fuisset,
abscondissem me forsitan ab eo.
[14] Tu vero homo unanimis,
dux meus, et notus meus :
[15] qui simul mecum dulces capiebas cibos ;
in domo Dei ambulavimus cum consensu.
[16] Veniat mors super illos,
et descendant in infernum viventes :
quoniam nequitiæ in habitaculis eorum, in medio eorum.
[17] Ego autem ad Deum clamavi,
et Dominus salvabit me.
[18] Vespere, et mane, et meridie, narrabo, et annuntiabo ;
et exaudiet vocem meam.
[19] Redimet in pace animam meam ab his qui appropinquant mihi :
quoniam inter multos erant mecum.
[20] Exaudiet Deus, et humiliabit illos,
qui est ante sæcula.
Non enim est illis commutatio,
et non timuerunt Deum.
[21] Extendit manum suam in retribuendo ;
contaminaverunt testamentum ejus :
[22] divisi sunt ab ira vultus ejus,
et appropinquavit cor illius.
Molliti sunt sermones ejus super oleum ;
et ipsi sunt jacula.
[23] Jacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet ;
non dabit in æternum fluctuationem justo.
[24] Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus.
Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos ;
ego autem sperabo in te, Domine.