[1] In finem. Psalmus ipsi David.

[2] Beatus qui intelligit super egenum et pauperem :
in die mala liberabit eum Dominus.
[3] Dominus conservet eum, et vivificet eum,
et beatum faciat eum in terra,
et non tradat eum in animam inimicorum ejus.
[4] Dominus opem ferat illi super lectum doloris ejus ;
universum stratum ejus versasti in infirmitate ejus.
[5] Ego dixi : Domine, miserere mei ;
sana animam meam, quia peccavi tibi.
[6] Inimici mei dixerunt mala mihi :
Quando morietur, et peribit nomen ejus ?
[7] Et si ingrediebatur ut videret, vana loquebatur ;
cor ejus congregavit iniquitatem sibi.
Egrediebatur foras et loquebatur.
[8] In idipsum adversum me susurrabant omnes inimici mei ;
adversum me cogitabant mala mihi.
[9] Verbum iniquum constituerunt adversum me :
Numquid qui dormit non adjiciet ut resurgat ?
[10] Etenim homo pacis meæ in quo speravi,
qui edebat panes meos,
magnificavit super me supplantationem.
[11] Tu autem, Domine, miserere mei,
et resuscita me ; et retribuam eis.
[12] In hoc cognovi quoniam voluisti me,
quoniam non gaudebit inimicus meus super me.
[13] Me autem propter innocentiam suscepisti ;
et confirmasti me in conspectu tuo in æternum.
[14] Benedictus Dominus Deus Israël
a sæculo et usque in sæculum. Fiat, fiat.