[1] In finem, pro Idithun. Psalmus Asaph.

[2] Voce mea ad Dominum clamavi ;
voce mea ad Deum, et intendit mihi.
[3] In die tribulationis meæ Deum exquisivi ;
manibus meis nocte contra eum, et non sum deceptus.
Renuit consolari anima mea ;
[4] memor fui Dei, et delectatus sum,
et exercitatus sum, et defecit spiritus meus.
[5] Anticipaverunt vigilias oculi mei ;
turbatus sum, et non sum locutus.
[6] Cogitavi dies antiquos,
et annos æternos in mente habui.
[7] Et meditatus sum nocte cum corde meo,
et exercitabar, et scopebam spiritum meum.
[8] Numquid in æternum projiciet Deus ?
aut non apponet ut complacitior sit adhuc ?
[9] aut in finem misericordiam suam abscindet,
a generatione in generationem ?
[10] aut obliviscetur misereri Deus ?
aut continebit in ira sua misericordias suas ?
[11] Et dixi : Nunc cœpi ;
hæc mutatio dexteræ Excelsi.
[12] Memor fui operum Domini,
quia memor ero ab initio mirabilium tuorum :
[13] et meditabor in omnibus operibus tuis,
et in adinventionibus tuis exercebor.
[14] Deus, in sancto via tua :
quis deus magnus sicut Deus noster ?
[15] Tu es Deus qui facis mirabilia :
notam fecisti in populis virtutem tuam.
[16] Redemisti in brachio tuo populum tuum,
filios Jacob et Joseph.
[17] Viderunt te aquæ, Deus ;
viderunt te aquæ, et timuerunt :
et turbatæ sunt abyssi.
[18] Multitudo sonitus aquarum ;
vocem dederunt nubes.
Etenim sagittæ tuæ transeunt ;
[19] vox tonitrui tui in rota.
Illuxerunt coruscationes tuæ orbi terræ ;
commota est, et contremuit terra.
[20] In mari via tua, et semitæ tuæ in aquis multis,
et vestigia tua non cognoscentur.
[21] Deduxisti sicut oves populum tuum,
in manu Moysi et Aaron.