[1] In finem. Psalmus David, pro extasi.

[2] In te, Domine, speravi ;
non confundar in æternum :
in justitia tua libera me.
[3] Inclina ad me aurem tuam ;
accelera ut eruas me.
Esto mihi in Deum protectorem,
et in domum refugii, ut salvum me facias :
[4] quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu ;
et propter nomen tuum deduces me et enutries me.
[5] Educes me de laqueo hoc quem absconderunt mihi,
quoniam tu es protector meus.
[6] In manus tuas commendo spiritum meum ;
redemisti me, Domine Deus veritatis.
[7] Odisti observantes vanitates supervacue ;
ego autem in Domino speravi.
[8] Exsultabo, et lætabor in misericordia tua,
quoniam respexisti humilitatem meam ;
salvasti de necessitatibus animam meam.
[9] Nec conclusisti me in manibus inimici :
statuisti in loco spatioso pedes meos.
[10] Miserere mei, Domine, quoniam tribulor ;
conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus.
[11] Quoniam defecit in dolore vita mea,
et anni mei in gemitibus.
Infirmata est in paupertate virtus mea,
et ossa mea conturbata sunt.
[12] Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium,
et vicinis meis valde, et timor notis meis ;
qui videbant me foras fugerunt a me.
[13] Oblivioni datus sum, tamquam mortuus a corde ;
factus sum tamquam vas perditum :
[14] quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu.
In eo dum convenirent simul adversum me,
accipere animam meam consiliati sunt.
[15] Ego autem in te speravi, Domine ;
dixi : Deus meus es tu ;
[16] in manibus tuis sortes meæ :
eripe me de manu inimicorum meorum, et a persequentibus me.
[17] Illustra faciem tuam super servum tuum ;
salvum me fac in misericordia tua.
[18] Domine, non confundar, quoniam invocavi te.
Erubescant impii, et deducantur in infernum ;
[19] muta fiant labia dolosa,
quæ loquuntur adversus justum iniquitatem,
in superbia, et in abusione.
[20] Quam magna multitudo dulcedinis tuæ, Domine,
quam abscondisti timentibus te ;
perfecisti eis qui sperant in te in conspectu filiorum hominum !
[21] Abscondes eos in abscondito faciei tuæ a conturbatione hominum ;
proteges eos in tabernaculo tuo, a contradictione linguarum.
[22] Benedictus Dominus,
quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita.
[23] Ego autem dixi in excessu mentis meæ :
Projectus sum a facie oculorum tuorum :
ideo exaudisti vocem orationis meæ, dum clamarem ad te.
[24] Diligite Dominum, omnes sancti ejus,
quoniam veritatem requiret Dominus,
et retribuet abundanter facientibus superbiam.
[25] Viriliter agite, et confortetur cor vestrum,
omnes qui speratis in Domino.