[1] In finem. Psalmus David.

Dixit insipiens in corde suo : Non est Deus.
Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in studiis suis ;
non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.
[2] Dominus de cælo prospexit super filios hominum,
ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.
[3] Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt.
Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.
Sepulchrum patens est guttur eorum ;
linguis suis dolose agebant.
Venenum aspidum sub labiis eorum,
quorum os maledictione et amaritudine plenum est ;
veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem.
Contritio et infelicitas in viis eorum,
et viam pacis non cognoverunt ;
non est timor Dei ante oculos eorum.
[4] Nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem,
qui devorant plebem meam sicut escam panis ?
[5] Dominum non invocaverunt ;
illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.
[6] Quoniam Dominus in generatione justa est :
consilium inopis confudistis,
quoniam Dominus spes ejus est.
[7] Quis dabit ex Sion salutare Israël ?
Cum averterit Dominus captivitatem plebis suæ,
exsultabit Jacob, et lætabitur Israël.