[1] In finem. Psalmus David, [2] cum venit ad eum Nathan propheta, quando intravit ad Bethsabee.

[3] Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam ;
et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.
[4] Amplius lava me ab iniquitate mea,
et a peccato meo munda me.
[5] Quoniam iniquitatem meam ego cognosco,
et peccatum meum contra me est semper.
[6] Tibi soli peccavi, et malum coram te feci ;
ut justificeris in sermonibus tuis,
et vincas cum judicaris.
[7] Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum,
et in peccatis concepit me mater mea.
[8] Ecce enim veritatem dilexisti ;
incerta et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.
[9] Asperges me hyssopo, et mundabor ;
lavabis me, et super nivem dealbabor.
[10] Auditui meo dabis gaudium et lætitiam,
et exsultabunt ossa humiliata.
[11] Averte faciem tuam a peccatis meis,
et omnes iniquitates meas dele.
[12] Cor mundum crea in me, Deus,
et spiritum rectum innova in visceribus meis.
[13] Ne projicias me a facie tua,
et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.
[14] Redde mihi lætitiam salutaris tui,
et spiritu principali confirma me.
[15] Docebo iniquos vias tuas,
et impii ad te convertentur.
[16] Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meæ,
et exsultabit lingua mea justitiam tuam.
[17] Domine, labia mea aperies,
et os meum annuntiabit laudem tuam.
[18] Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique ;
holocaustis non delectaberis.
[19] Sacrificium Deo spiritus contribulatus ;
cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies.
[20] Benigne fac, Domine, in bona voluntate tua Sion,
ut ædificentur muri Jerusalem.
[21] Tunc acceptabis sacrificium justitiæ, oblationes et holocausta ;
tunc imponent super altare tuum vitulos.